Opis
Zawartość : proszek 50 g
Pelargonia afrykańska (Pelargonium sidoides) to roślina z rodziny bodziszkowatych (Geraniaceae), która jest uprawiana na górskich plantacjach Afryki Południowej. Od wieków była wykorzystywana przez miejscową ludność głównie w przypadku problemów z układem oddechowym, ale także stosowana przy infekcjach przewodu pokarmowego, rzeżączce i trądziku. Inna nazwa, umckaloabo, co w języku plemienia Zulu oznacza ostry kaszel, jednoznacznie wskazuje na główne zastosowanie tej rośliny przez tubylców. Pelargonia afrykańska jest wieloletnią byliną o bulwiastym korzeniu, sercowatych lub okrągłych liściach oraz ciemnoczerwonych, rurkowatych, kwiatach. Najczęściej używana jest część korzenia, z którego lokalni uzdrowiciele tworzą mieszanki.
Do Europy roślina ta trafiła pod koniec XIX wieku, dzięki Charlesowi Henry’emu Stevensowi, który po wyleczeniu gruźlicy w Afryce Południowej rozpowszechnił ekstrakt z korzenia pelargonii afrykańskiej w Wielkiej Brytanii. Ekstrakt ten był stosowany w leczeniu tej śmiertelnej choroby aż do pojawienia się antybiotyków.
Działanie przeciwprątkowe pelargonii afrykańskiej zostało naukowo potwierdzone w XX wieku przez szwajcarskiego lekarza Adriena Sechehaye, który stosował ekstrakt z korzenia tej rośliny do leczenia setek pacjentów i opublikował wyniki dotyczące 65 chorych wyleczonych z gruźlicy w 1929 roku.
Po pewnym czasie zapomniano o pelargonii afrykańskiej, jednak jej powrót nastąpił po 1970 roku, kiedy to zidentyfikowano w niej zawartość związków chemicznych o potencjalnych właściwościach leczniczych.
Pelargonia afrykańska zyskała na znaczeniu w medycynie w latach 80. XX wieku dzięki 11-procentowemu ekstraktowi etanolowemu (EPs), który został zarejestrowany w wielu krajach na całym świecie.
Głównymi substancjami aktywnymi pelargonii afrykańskiej, odpowiedzialnymi za jej właściwości terapeutyczne, są przede wszystkim kumaryny, z których umkalina stanowi aż 40%.
Obok umkaliny w składzie rośliny znajdują się także:
• proantocyjanidy,
• kwasy tłuszczowe jedno- i wielonienasycone,
• glikozydy kumarynowe,
• flawonoidy,
• fenolokwasy.
Mimo, że poszczególne substancje wykazują różne sposoby działania, ich współdziałanie w ekstrakcie, przyczynia się do osiągania znacznie skuteczniejszych efektów terapeutycznych. Działanie przeciwbakteryjne pelargonii afrykańskiej ma wpływ nie tylko na prątki gruźlicy, ale również na:
• pałeczkę ropy błękitnej,
• paciorkowce z grupy A,
• pałeczkę zapalenia płuc,
• pałeczkę grypy,
• gronkowca złocistego,
• pałeczkę okrężnicy,
• dwoinki zapalenia płuc.
Pelargonia afrykańska wykazuje wysoką skuteczność przeciwbakteryjną, szczególnie wobec drobnoustrojów, związanych z układem oddechowym. Również jej działanie przeciwwirusowe jest wszechstronne. Mechanizm działania przeciwwirusowego i przeciwbakteryjnego substancji zawartych w pelargonii afrykańskiej jest wielokierunkowy. Obejmuje on między innymi stymulację fagocytozy, zwiększenie produkcji interferonu i innych cytokin prozapalnych oraz uwalnianie wolnych rodników tlenowych i tlenku azotu.
Te działania przyczyniają się do uniemożliwienia adhezji patogenów do komórek nabłonka dróg oddechowych oraz ich reprodukcji wewnątrz komórek. Dodatkowo zwiększa się ruch rzęsek nabłonka, co ułatwia usuwanie wydzieliny z dróg oddechowych. Polifenole i flawonoidy zawarte w pelargonii afrykańskiej, mają także właściwości immunomodulujące, wzmacniające obronę organizmu w walce z infekcją.
Właściwości związków zawartych w pelargonii afrykańskiej, stanowiły podstawę do zastosowania ekstraktu z jej korzenia, w leczeniu ostrych infekcji dróg oddechowych, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci.
Liczne badania wskazują na korzystne działanie ekstraktu z pelargonii afrykańskiej, w łagodzeniu objawów przeziębienia i niepowikłanych infekcji górnych dróg oddechowych u dzieci. Udokumentowano wyraźne zmniejszenie intensywności objawów (takich jak katar, kaszel, ból głowy i gardła) oraz skrócenie czasu trwania choroby.
Na potwierdzenie warto przywołać jedno z nowszych badań, opublikowane w 2021 roku przez Şule Gökçe, Burçe Emine Dörtkardeşler, Alego Yurtsevena i Zafera Kurugola. Badanie to, obejmujące 164 dzieci w wieku 1–18 lat, było randomizowane i kontrolowane placebo. Stwierdzono, że po 7 dniach leczenia EPs wskaźnik nasilenia objawów znacząco spadł, w porównaniu do grupy placebo. Szczególnie zauważono zmniejszenie częstości i czasu trwania uporczywego suchego kaszlu, gorączki oraz kichania, które są szczególnie uciążliwe dla pacjentów.
Korzeń pelargonii (Pelargonii radix), a właściwie wyciąg z tego korzenia, łagodzi objawy ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok oraz przeziębienia u dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia.
Według przeglądu Cochrane Database of Systematic Reviews z 2013 roku, korzeń pelargonii jest szczególnie skuteczny w leczeniu ostrych infekcji dróg oddechowych, w tym zapalenia zatok przynosowych, co zostało potwierdzone metaanalizą badań randomizowanych i jest wysoko rekomendowane w terapii OZZP.
Pelargonia jest skuteczna w zwalczaniu bakterii wywołujących infekcje dróg oddechowych, takich jak:
• Haemophilus influenzae,
• Klebsiella pneumoniae,
• Pseudomonas aeruginosa,
• Staphylococcus aureus.
Zawartość kumaryn w surowcu, utrudnia przyleganie bakterii do powierzchni nabłonka dróg oddechowych, co ułatwia ich szybszą eliminację. Proantocyjanidyny z kolei, zapobiegają kolonizacji nabłonka oddechowego przez bakterie. Dodatkowo ekstrakty z korzenia pelargonii wykazują działanie przeciwwirusowe wobec wirusów grypy, paragrypy oraz koronawirusów.
